De gemeente Hedel bestond van oudsher tot 1 januari 1999. Vanaf die datum ging zij op in de gemeente Maasdriel. De gemeente telde rond 1830 ongeveer 1.200 inwoners en bestond uit slechts één dorp: Hedel zelf. (Bron: http://www.allevooroudersuit.nl/hedel/)
Getrouwd met: Stijntje van der Steeg Op: 27-10-1882 te: Hedel Geboren: te: Hedel Gestorven: te: Hedel Hendrien was dienstmeid van beroep en Willem arbeider
Hendrik Plugers Geboren: 27-11-1885 te: Hedel Gestorven: te: Getrouwd met: Adriana van Brakel Op: 27-03-1915 te: Haaften Geboren: 28-04-1893 te: Haaften Gestorven: te: Kinderen: Jan (1916), Teunis (1919), Sientje (1921), Antoon (1925) en Hendrik (1930) Hendrik is van beroep Grondwerker.
Over de kinderen van Hendrik en Adriana: Antoon ‘Anton’ Broer Jan kreeg werk op Urk met de inpoldering. Vader Hendrik kijkt het eens aan en zei tegen zijn zoon Antoon ‘ga mee met Jan naar Urk’. Zo gezegd zo gedaan. Vader en moeder hebben het niet breed, dus wat de jongens verdienden stuurden ze per post op naar huis. Zo leert Antoon een Urker dame kennen Willempje ‘Wil’ Post. De familie noemt haar Willie. Het stel trouwe op 2 februari 1950 in Hedel.[7] Hierna verhuizen ze naar Elburg. Antoon overlijdt op 15 december 2010 te Elburg. Hij was getrouwd met Wil Post. Zij overlijdt op 10 november 2011 eveneens te Elburg Hendrik ‘Henk’ Heeft in diverse plaatsen gewoond waaronder, Wageningen, Oss, Hedel en nog meer plaatsen. Teunis wordt geboren op 4 augustus 1919 te Hedel. Helaas overlijdt hij veel te vroeg in ’s Hertogenbosch op 11 jarige leeftijd, 20 mei 1931 Sientje ‘Sien’ woont in Hedel en later in Arnhem Teunis ‘Teun’ trouwt en woont in Hedel. Helaas wordt hij op jonge leeftijd weduwe. Hij trouwt later opnieuw met Gre.
Als het stel besluit te trouwen is er weinig geld. Jan had nagenoeg al zijn geld naar huis gestuurd om zijn ouders te onderhouden, net als zijn andere broers en zussen. Om toch een dak boven hun hoofd te hebben lenen ze geld bij de familie Van Slooten.
Willemina loopt wat mank, al sinds haar geboorte. Op latere leeftijd wil ze kijken of ze hieraan geholpen kan worden. Zo gaat ze eerst naar Kampen. Daar woont ook een Urker vrouw, die ook eerst mank liep. Maar zo gemakkelijk als het lijkt is het niet. Het lijkt er eerde rop dat de vrouw er op achteruit gegaan is. Zo besluit Mien dat ze liever zo blijft lopen, als dat ze zich laat opereren en nog verder achter de wagen is.
